‘सुपर म्यान’ हाम्रो पापा
पापा तेक्वान्दोका लागि जन्मिनुभएको थियो, म अरु नै प्रयोजनका लागि जन्मिएको थिएँ ।
खुसीको कुरा, उहाँमा पृथक् अवधारणा थियो– तेक्वान्दो खेल्नुपर्छ तर पढाइलाई पनि गतिलो बनाउनुपर्छ भन्नुहुन्थ्यो सधैं । उहाँका दुइटै छनोटलाई समानान्तर लैजान चाहें मैले । तर, त्यसरी पार लागेन । अन्ततः तेक्वान्दोमा कम, शिक्षामा बढी मिहिनेत हुँदै गयो ।
अहिले आएर तेक्वान्दोमा उहाँको चाहना पूरा गर्न नसके पनि शिक्षामा ठीकै गरेकै छु भन्ने लाग्छ मलाई ।
तेक्वान्दो मात्र होइन, पौडी पनि उहाँले सानैमा सिकाउनुभयो । म र भाइ दुवैलाई । रक क्लाइम्बिङ, विन्ड सर्फिङजस्ता साहसिक खेलको अनुभूतिसमेत बेलैमा लिन पाइयो । साहसी र सुरो बन्नुपर्छ भनेर प्रेरित गर्नुहुन्थ्यो उहाँ ।
उहाँको स्वभाव ‘स्टेट फरवार्ड’ छ । त्यही भएर हामी सानामा पापा भनेपछि थर्कमान हुन्थ्यौं । कुनै क्षण घरमा मस्तले खेलिरहेका हुन्थ्यौं, पापा आउनुभयो भन्ने सुन्दै ढुकढुकी बढ्थ्यो ।
जब हामी बुझ्ने हुँदै गयौं । माया र सम्मानको आयाम बुझ्न सक्ने भयौं । अनि पो उहाँ त कडा तर मायालु हुनुहुँदो रहेछ भन्ने छर्लङ्ग भयो । उहाँको व्यक्तित्व, सफलता एवं सेवाका कुराहरुले अझ चिनाउँदै लग्यो ।
यो पनि…
पापा मेरो ‘रोल मोडल’
म मावलमै बसें । त्यहीं हुर्किएँ । पोखराको सत्यदीप इङ्लिस मिडियम बोर्डिङ स्कुलमा पढ्न थालें । त्यहीं कक्षा ४ सम्म पढें । सन् १९९३ मा हङकङ लगिएँ । सेककङ भिलेज प्राइमरी स्कुल र सेन्ट जर्ज स्कुलमा गरी ३ वर्ष हङकङमा पढ्ने मौका पाएँ ।
सन् १९९७ मा हङकङ चीनलाई हस्तान्तरण गरिएपछि ब्रिटिसको सेन्ट जर्ज स्कुल बन्द भयो । ब्रिटिस सैनिकका बालबच्चालाई लक्ष्य गरेर खोलिएको थियो त्यो ।
लगत्तै पापा–आमाजीले मलाई पढ्न बेलायत नै पठाउनुभयो । त्यहाँ ड्युक अफ योर्क्स रोयल मिलिटरी स्कुलमा भर्ना भएँ । सन् २००० मा त्यहींबाट स्कुल तह सिध्याएँ । बेलायतमै उच्च शिक्षा लिएँ । पढाइ सकें, उतै बसें ।
पापा सधैं हङकङ बस्नुभयो । म अधिकांश बाहिर बाहिरै । त्यसैले जिन्दगीको यति यात्रा पार गर्दासम्म उहाँसँग बसेका सबै पल जोड्दा अधिकतम ५ वर्ष पुग्छ होला ।
हो, सँगै बस्नैपर्छ भन्ने छैन । उहाँका लगनशीलता, इमानदारी र सद्गुणी विशेषता हाम्रा ऊर्जा हुन् । हामी तिनैलाई अनुकरण, अनुसरण गर्ने प्रयासमा छौं ।
यो ध्रुवसत्य हो, सबै बाबु–आमाले छोरा–छोरीलाई औधी माया गर्छन् । तर, माया देखाउने प्रकृति भिन्दाभिन्दै हुँदो रहेछ । हाम्रो पापा अरुभन्दा भिन्न हुनुहुन्छ ।
अहिले उहाँ पापा मात्र होइन, श्रीमान् हो । साथी हो । ससुरा हो । बाजे हो । उहाँका फरक भूमिकाका फरक व्यक्तित्व सुस्त–सुस्त म पहिचान गर्दै गएको छु । वास्तवमा सबै भूमिकामा उहाँ अब्बल हुनुहुन्छ ।
विगतमै फर्किऔं । हरेक बालबच्चालाई आफ्ना बाबा–आमा सबैभन्दा ठूलो ‘हिरो’ अनि ‘रोल मोडल’ हुन् भन्ने लाग्छ । मलाई सानामा जब त्यस्तो परिकल्पना हुन्थ्यो, सोच्थें– मेरो पापा पक्कै ‘सुपर म्यान’ हुनुहुन्छ ।
यो पनि…
कठोर गुरू, मिलनसार मित्र
किनकि, उहाँ लाहुरबाट पोखरा बिदामा आउँदा तेक्वान्दोका विभिन्न प्रस्तुति देखाउनुुहुन्थ्यो । त्यस क्रममा उहाँ १२ जना मान्छेलाई नाघेर किक हानी काठको भित्ता फोर्नुहुन्थ्यो । त्यस्तो देखेपछि साथीभाइसँग कुरा गर्दा ‘मेरो बाबाले तिम्रो बाबालाई पिटिदिनुहुन्छ’ भनेर धाक लगाउँथें म पनि ।
‘मेरो बाबा त सुपर म्यान हो’, फुर्ती छाँट्दै हिँड्थें ।
पवन (बालकृष्ण) गुरूङ, जेठा छोरा
(तुलसीकुमार गुरुङद्घारा लिखित ‘तुलसी’ पुस्तकमा लेखकका जेठा छोरा पवन(बालकृष्ण) गुरुङले ब्यक्त गरेको भावनाको अंश, पुस्तक जेठ १४ गते काठमाडौंमा लोकार्पण हुँदैछ ।)
यो पनि…
समाज र शिक्षामा लगाव
प्रेरक अनि उत्प्रेरक
