ब्लु डायरी – जीवन बुझ्न पढ्नैपर्ने पुस्तक

‘ब्लु डायरी’ नाम सुन्नासाथ हामीलाई ‘ब्लु’ शब्दले पक्कै झस्काउँछ । किन कि नेपाली समाजमा ब्लु शब्दले पारेको प्रभाव त्यस्तै छ । त्यो ब्लु फिल्मको मामिलामा होस् या ब्लु लेबलको । या अन्य कुनै । मलाई पनि पुस्तक हातमा लिएर यसका केही पानाहरु पल्ट्याउँदासम्म कतै यो पुस्तक पनि यौन कथामा आधारित त होइन भन्ने लागेको थियो । तर, जति पानाहरु पल्ट्याउँदै गएँ त्यति नै मेरो आशंका मथ्थर हुँदै गयो ।

पुस्तकको पानाहरु पल्ट्याउँदै जाँदा कहीँ पनि म नरोकिएपछि यसका लेखक कृष्ण आचार्यलाई यति सुन्दर पुस्तकका लागि धन्यवाद टक्राउन मन लाग्यो । त्यसैले पुस्तकको बारेमा केही लेख्ने जमर्को गरेको छु । मायावी (जो पाठक हुन्छिन्) र अविरल (जो लेखक हुन्छन्) मुख्य पात्र रहेको पुस्तक विशेष गरेर सम्बन्धहरुको संगालो हो । त्यो सम्बन्ध युवा–युवतीबीचको प्रेमको होस्, प्रकृति र मानवबीचको होस् या आफूसँग आफ्नै र पारिवारीक । लेखकले हाम्रो समाजमा रहेको यी र यस्ता विविध सम्बन्धलाई मिहिन ढंगले प्रस्तुत गर्दै हाम्रो समाजको ऐनाको रुपमा ब्लु डायरी पस्किएका छन् ।

निकै सहज र सरल भाषामा लेखिएको पुस्तकमा लेखक र पाठक देशका सुन्दर गन्तब्यहरुको भ्रमण गर्दाका पलहरु निकै सुन्दर र मिठा छन् । आफू स्वयंम पोखरा, राराताल, दार्जिलिङ, पाँचपोखरी पुगेको अनुभूति हुनु पुस्तकको सफलता मान्नुपर्छ ।

प्रेम सम्बन्ध किन असफल हुन्छ, मानिस किन डिप्रेशनमा पर्छ, असफलताको कारण के हो र यसलाई कसरी जित्ने, सफलता प्राप्तिको मार्ग के हो, युवाहरुको जीवनशैली कस्तो हुनुपर्ने हो र कस्तो भइरहेको छ, प्रेममा यौनभन्दा भावना ठूलो कसरी हुन्छ, पैसाको महत्व र प्रयोग आदिबारे पुस्तकमा लेखकले पात्रमार्फत हामीलाई ठूलो पाठ सिकाएका छन् । जसले गर्दा युवा पुस्ताको जीवनको गोरेटो नै परिवर्तन हुने सम्भावना देखिएको छ ।

निकै सहज र सरल भाषामा लेखिएको पुस्तकमा लेखक र पाठक देशका सुन्दर गन्तब्यहरुको भ्रमण गर्दाका पलहरु निकै सुन्दर र मिठा छन् । आफू स्वयंम पोखरा, राराताल, दार्जिलिङ, पाँचपोखरी पुगेको अनुभूति हुनु पुस्तकको सफलता मान्नुपर्छ । पात्रहरुको संवाद र सस्पेन्स कथाले पुस्तक पढ्न आनन्द आउँछ । लेखकले एउटा अन्तर्वार्तामा भनेझै पाठकले पुस्तक पढ्दा प्राप्त गर्ने सन्तुष्टिले उसको ३५० रुपैयाँ खेर जाँदैन ।

लेखकले केही स्थानमा मितिहरु लेखेर कथा आजभन्दा २० वर्षपछिको हो भन्ने जनाऊँ दिएका छन् । यहाँनिर भने मेरो विमति छ । के २० वर्षपछि पनि समाज र परिवेश उनले पुस्तकमा भनेझै हुन्छ त ? उनले रेलको कुरा गरेर आधुनिक नेपाल देखाउन त खोजेका छन् तर, २० वर्षपछिको नेपालको झल्को भने आएको अनुभव मलाई भएन । यो कमजोरीबाहेक पुस्तकमा खोट लगाउने ठाउँ अरु मैले भेटिन ।

मुख्य विशेषता प्रेम सम्बन्ध

मायावी र अविरल प्रेम सम्बन्धमा हारेका पात्र हुन् । अविरल लेखक हुन्छन् भने मायावी पाठक । अविरलकै पुस्तक झोलामा राखेर हिँडिरहेकी मायावीको भेट एक्कासी लेखकसँग भएपछि कथाले नयाँ मोड लिन्छ । त्यसपछि अविरलले आफूलाई बलात्कार गरेको भ्रम पालेकी मायावी हाई प्रोफाइलका छोराको बलात्कारकै घटनाले अविरलसँग नजिक हुन पुग्छन् । त्यसपछि बल्ल कथाले गति लिन्छ ।

लेखकले पाठकलाई धेरै स्थानमा भावुक बनाएका छन् । पशुपतिमा अविरलले लजतालाई कुरिरहेको अवस्थामा उसको मृत शरीर आँखा अगाडि पर्दा किताबकै पानामा मेरा आँसु चुहिएका थिए । यसरी अन्य कतिपय स्थानमा पनि आँसु खस्छ ।

कथा यसरी अघि बढ्छ कि सबै पढिनसक्दै छाड्नै मन लाग्दैन । अब के होला भन्ने प्रश्न पटक–पटक आउनुले नै पुस्तकलाई अन्त्यसम्म छाड्न मन नलाग्ने बनाएको छ । मायावी पात्र बिजनेशम्यान हुन्छे । यहाँनिर लेखकले आम युवालाई विजनेशमा युवाहरुलाई प्रोत्साहन गर्दै नेतृत्वदायी भूमिका कसरी निर्वाह गर्न सकिन्छ भनेर सिकाउन खोजेको आभास हुन्छ । किनकि उनले स्टाफहरुसँगको सम्बन्धदेखि बिजनेशलाई अघि बढाउन गरिएका प्रयत्नहरु मज्जाले देखाएका छन् ।
आकाशमा चम्किएका तारामा देखिएको आमा र बुबाको आकृतिले मन भक्कानिन्छ । यसरी लेखकले पाठकलाई धेरै स्थानमा भावुक बनाएका छन् । पशुपतिमा अविरलले लजतालाई कुरिरहेको अवस्थामा उसको मृत शरीर आँखा अगाडि पर्दा किताबकै पानामा मेरा आँसु चुहिएका थिए । यसरी अन्य कतिपय स्थानमा पनि आँसु खस्छ ।

कथाको सबैभन्दा सुन्दर पक्ष भनेको घटनाक्रम र सामाजिक परिवेश परवर्तन हुँदै गए तापनि पात्रहरुबीचको प्रेम गुमनाम भएको छैन । नभनेरै पनि कति मिठो हुँदोरहेछ प्रेम, यौन सम्बन्धबिना पनि कति दिगो यथार्थ हुँदोरहेछ प्रेम भन्ने कुरा पुस्तकमा पाइन्छ । साथै, यौन सम्बन्धको प्रेम र यौन सम्बन्धबिनाको प्रेमलाई प्रस्तुत गर्न लेखकले चलाखीपूर्ण मायावीको विगतलाई कोट्याइदिएका छन् ।

‘लाग्दैछ, उजाड मौसममा नाङ्गिएका रुखहरु जस्तै म पनि नाङ्गिएको छु । रुखहरुले पात गुमाएजस्तै मैले पनि मेरो हरियाली गुमाएको छु । पातहरु त मौसम फेरिनासाथ पलाउलान्, रूखहरुमा त फेरि हरियाली छाउला । तर, मेरो जीवनमा बुबा कहिल्यै फकिएर आउनुहुने छैन ।’

योभन्दा पनि रोचक त पुस्तकको नामसँग जोडिएको सन्दर्भमा छ । पाठकले कुनै क्लू नै नपाई पुस्तकको नाम ब्लु डायरी किन राखिएको रहेछ भन्ने आभास गर्छ पाउनु कम रोमाञ्चक छैन । मायावी अविरलको गोप्य कोठामा पस्दाको दृश्यले फिल्ममा मध्यान्तर हुँदापछिको जस्तो कुतुहल जगाउँछ । उसको जन्मदिनमा आएको उसको जीवनकै सुन्दर उपहार अविरलले आफैं कोरेको चित्र हो भन्ने कुरा मायावीले धेरै पछि थाहा पाउँछे ।

ब्लु डायरी खासमा एउटा डायरीभित्रको कथा हो । जब मायावीले डायरी खोल्छिन् तब उनले त्यहाँ रहस्यको पोको भेट्छिन् । त्यो रहस्य जान्नका लागि तपाईंहरुले पनि पुस्तक पढ्नुहोला । फेरि पनि यति सुन्दर पुस्तकका लागि लेखकलाई धन्यवाद ।

ब्लु डायरीबाट एक अंश

‘लाग्दैछ, उजाड मौसममा नाङ्गिएका रुखहरु जस्तै म पनि नाङ्गिएको छु । रुखहरुले पात गुमाएजस्तै मैले पनि मेरो हरियाली गुमाएको छु ।
पातहरु त मौसम फेरिनासाथ पलाउलान्, रूखहरुमा त फेरि हरियाली छाउला । तर, मेरो जीवनमा बुबा कहिल्यै फकिएर आउनुहुने छैन ।’